نیوکاسل یک بیماری ویروسی است. انواع آن شامل گوارشی ، تنفسی و عصبی است. اولین نشانه آن معمولا در گیر شدن دستگاه تنفسی و خس خس کردن است و به دنبال آن فلج شدن پاها و بال ها و پیچ خوردن گردن در یک تا دو روز بعد از درگیری پرنده به بیماری مشاهده می شود. در پرندگان بالغ ،کاهش تولید و کاهش تنفس بعد از 4 تا 6 روز پیدا می شود. 

عامل بیماری نیو کاسل:

ویروس پارامیکزو عامل اصلی این بیماری است که این ویروس در جنین تخم نطفه دار در حال نمو به خوبی رشد می کند ، همین مورد برای ساخت واکسن های بیماری نیو کاسل کاربرد دارد.

میزبان های بیماری :

برخی از گونه های پرندگان اهلی و وحشی ، جوجه ها مستعد ترین و اردک و غاز مقاوم ترین پرندگان هستند و خود انتقال دهنده ی بیماری محسوب می شوند.

نحوه انتقال بیماری نیوکاسل در طیور :

1. ارتباط مستقیم با دفعی به ویزه مدفوع پرندگان عفونی

2.  آلوده بودن خوراک ، آب ، وسایل ، لباس کارگران و ….

3. میزان شیوع و مرگ و میر با گونه پرنده و نوع ویروس متفاوت است و دوره ی کمون 4 تا 6 روز می باشد.

منابع ویروس بیماری :

1. ترشحات تنفسی و مدفوع

2. انتقال ویروس نیوکاسل توسط لاشه ی کشتار شده

3.  پرنده های ناقل

علایم تشخیص بیماری نیوکاسل 

1. علائم تنفسی یا عصبی

2. نفس نفس زدن و سرفه کردن و خرخره کردن و صدایی شبیه سوت کشیدن

3. بال های افتاده ، سست شدن پاها ، پیچ خوردن سر و گردن ، به دور خود چرخیدن ، افسردگی ، بی میل شدن به غذا ،فلجی کامل پرنده و لرزش عظلات

4. کاهش جزئی یا کامل تخم گذاری

5. تخم مرغ های بدشکل پوسته ی ناهموار و زبر ، پوسته نازک و آلبومین آبکی

6. اسهال آبکی سبز رنگ و بد بو

7. متورم شدن بافت های اطراف گردن و چشم ها

8. ترشحات بینی